Mentionsy

#166 Krzysztof Zajas - „ Taniec piżmowych szczurów”. Groza prawdziwa i brudne ja

Odcinek #166, w którym w krakowskiej księgarni De Revolutionibus Books pytam Krzysztofa A. Zajasa o to, czy P jak pisarz może być medium, donosicielem zza światów. 




Rozmawiamy o L jak literaturze grozy, czyli najnowszej powieści Krzysztofa zatytułowanej „Taniec piżmowych szczurów” i wyruszamy na Podborze. Mówimy o S jak Stevenie Kingu, T jak tworzeniu głównej postaci i J jak języku, który często staje się nieadekwatny.

Analizujemy „zajasowy” przepis na P jak prozę i widzimy co dzieje się, gdy się nie domyka historii. Krążymy wokół literackich kontekstów i P jak popkulturowych nawiązań.

Jest L jak „Labirynt fauna”, N jak nawiedzony dom i klasyczna figura wioskowego głupka, P jak Pietrka.

Idziemy śladami piżmaków oraz bohatera-pisarza Wiktora Szczęsnego, które to wątki łączą się ze ścieżkami samego autora.

Wracamy do K jak księżycowego wspomnienia, Ł jak łodzi w szuwarach i N jak niesamowitości nadprzyrodzonej. Cały czas towarzyszy nam M jak magia miejsc: tych prawdziwych i z powieści. 

I jeszcze klamry opowieści: Z jak zdrada i W jak wspólnota - bierzemy je pod lupę.



W końcu G jak groza wytrąca nas z równowagi. Pozostaje nam jedynie tytułowy taniec piżmowych szczurów. 


Partnerem tego odcinka jest Audioteka- dobrze opowiedziane historie.

Alfabet Wojtusika Podcast literacki Łukasza Wojtusika Literatura grozy. Można by o niej godzinami opowiadać. Każdy pewnie coś z literatury grozy czytał. Wielu się na tym gatunku zna, ale niewiele osób w Polsce jest takich jak Krzysztof Zajas, który w tej literaturze się lubuje. Traktuje jednak ten gatunek przede wszystkim problemowo, jako narzędzie, pretekst. Bo to jest jedno z największych wyzwań literatury grozy i literatury zajmującej się w ogóle sferą nadprzyrodzoną. Mianowicie ...