Mentionsy

Mieczysław Karłowicz – DNA Muzyki Polskiej #33

Dzieło Mieczysława Karłowicza to jedno z najwybitniejszych zjawisk w muzyce europejskiej początków XX wieku – muzyce wywodzącej się z kierunku neoromantycznego i postwagnerowskiego. Bo trzeba pamiętać, że twórczość Karłowicza należy rozpatrywać nie tylko w kontekście polskiego modernizmu przełomu wieków, ale i europejskiego fin de siècle’u. Wysoką pozycję w historii muzyki polskiej kompozytor zawdzięcza zaledwie sześciu poematom symfonicznym, skomponowanym między 1903 a 1909 rokiem, w którym to tragicznie zmarł. Wciąż wiele znaków zapytania przy jego nazwisku. Na szczęście z pomocą przychodzi redaktor Anna Woźniakowska – krytyczka muzyczna, dziennikarka, autorka wielu publikacji, w tym książki „Karłowicz” w serii Małe Monografie wydanej przez Polskie Wydawnictwo Muzyczne.

Rozmawia Mateusz Borkowski.

Spis treści

(00:00) Wprowadzenie

(01:07) Początek rozmowy

(04:18) Wczesne lata

(08:35) Wszechstronna edukacja

(11:32) Wirtuoza z niego nie będzie...

(14:42) ... ale kompozytor...

(16:01) Pieśni

(19:01) Stanisław i Anna Oświecimowie

(22:19) Polska krytyka

(25:56) Miłość do gór

(29:01) Szlachetne zdrowie

(31:56) Karłowicz o Filharmonii Warszawskiej

(35:44) Warszawskie Towarzystwo Muzyczne

(38:34) Działalność publicystyczna

(42:04) Co gdyby?

Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach projektu „Dziedzictwo Muzyki Polskiej”.

Dzieło Mieczysława Karłowicza to jedno z najwybitniejszych zjawisk w muzyce europejskiej początków XX wieku. Muzyce wywodzące się z kierunku neuromantycznego i postwagnerowskiego, bo trzeba pamiętać, że twórczość Karłowicza na początku XX wieku, to była jedna z najwybitniejszych zjawisk w muzyce europejskiej początków XX wieku. Muzyce wywodzące się z kierunku neoromantycznego i postwagnerowskiego, bo trzeba pamiętać, że twórczość Karłowicza należy rozpatrywać nie tylko w kontekście polsk...