Mentionsy

Historia kieleckich ulic. Krakowska

Ulica Krakowska w Kielcach to jedna z najważniejszych i najdłuższych arterii w mieście. Jej początki sięgają średniowiecza i związane są z tzw. Krakowską Rogatką – punktem poboru opłat na drodze z Kielc w kierunku Krakowa. - Pierwsze udokumentowane wzmianki o ulicy Krakowskiej pochodzą z przełomu XVIII i XIX wieku. Wówczas została oznaczona na pierwszych, w miarę dokładnych mapach - mówi Krzysztof Myśliński, Świętokrzyski Wojewódzki Konserwator Zabytków. Nazwa ulicy Krakowskiej pochodzi od punktu poboru opłat za wjazd do Kielc, który był zlokalizowany w okolicy obecnego skrzyżowania ulic Krakowskiej, Jana Pawła II, Miodowicza i Ściegiennego. Punkt funkcjonował do 1931 roku, wówczas zlikwidowano opłaty rogatkowe. Współcześnie nazwą Rogatki Krakowskiej określa się teren między zbiegiem ulic Jana Pawła II, Ogrodowej i Seminaryjskiej oraz Krakowskiej, Miodowicza i budynkiem Wojewódzkiego Domu Kultury przy ulicy Ściegiennego. - Do początku XX wieku nie była to ulica tylko szosa, ponieważ znajdowała się poza granicami miasta. Wówczas to było przedmieście Kielc, przy którym znajdowały się kamieniołomy i tereny przemysłowe. W latach 30-tych minionego wieku ulicę Krakowską zaczęto pokrywać asfaltem. Wcześniej była to bita droga, wykorzystywano do tego celu wapienny tłuczeń. Do początku lat 60-tych znajdowały się przy niej przede wszystkim parterowe, drewniane domy – dodaje Krzysztof Myśliński. Obecnie ulica Krakowska ma ok. 8 km długości. Łączy centrum Kielc z Białogonem i Słowikiem. Przez wiele lat była ważnym szlakiem tranzytowym przez miasto – miejskim odcinkiem drogi krajowej nr 7. Do lat 60-tych minionego wieku była także ważną drogą wiodącą do kamieniołomu na Kadzielni. W XX wieku ulica Krakowska została rozbudowana, powstały przy niej domy, a następnie bloki, między innymi osiedle Podkarczówka, a także kryta pływalnia. Wybudowano także wiadukt nad linią kolejową Kielce - Kraków.