Mentionsy

#9: Layla czyli szekspirowski trójkąt miłosny w rytmie gitarowych riffów, albo w co iść, żeby zwariować jak należy

W tym odcinku bierzemy na tapet piosenkę Layla w wykonaniu grupy Derek And The Dominos założonej przez Erica Claptona (album Layla And Other Assorted Love Songs, 1970).

Jacek:

Mówi kim był Clapton i z kim grał, i dlaczego nie zawsze to był komercyjny sukces Opowiada mało wesołą legendę o Lejli i Madżnunie Niczym Chór w antycznym dramacie, przy akompaniamencie gitarowych riffów przedstawia koncepcję miłosnego trójkąta, który leży (stoi?) u podstaw powstania omawianego utworu Bardzo spójnie mówi o niespójności formy utworu (raz gitary, raz pianino) Zdradza, kto tak naprawdę wymyślił ten słynny riff  Bez jęczenia wyjaśnia jak i czym grać na gitarze, żeby ta zawodziła i jęczała Rozwiewa mity na temat wirtuozerii i tłumaczy jak ma się do tego talent Claptona  Nie zapomina powiedzieć o drugim życiu piosenki w wersji akustycznej 

Kuba:

Mówi jak po angielsku kochać bez wzajemności  Bez proszenia tłumaczy jak prosić, oczekiwać, i/lub żądać za pomocą tej samej konstrukcji Staje na głowie, żeby wywrócić wszystko na lewą stronę Odróżnia głupotę od niemądrości  Stara się wyciągnąć z zaistniałej sytuacji tyle dobrego, ile się da Szalenie chętnie mówi, że można: go insane, go mad, go crazy, go bonkers, go bananas, go nuts, a nawet go off the deep end (miejmy nadzieję, że nie) na próżno tłumaczy, jak po angielsku kogoś zawieść

Dodatkowo:

spieramy się których Beatlesów kojarzą ludzie, a których nie rozważamy szaleństwo i chaos utrapionego serca, nękanego nieodwzajemnioną miłością  zastanawiamy się czy słonie jedzą fistaszki i czy mogą zwariować  robimy co możemy żeby oddzielić artystę od jego twórczości i chyba nam wychodzi

Przy okazji pojawiają się:

Pattie Boyd George Harrison (i prawie wszyscy pozostali Beatlesi) George Michael Duane Allman Jim Gordon wraz z partnerką Lady Gaga i Bradley Cooper  Szekspir i jego Ofelia  Joe Satriani i Paganini  Hey i Krzysztof Zalewski  Zespół Cream