Mentionsy

MORDERSTWO (NIE)DOSKONAŁE #33 | Wyszła biegać, a na jej drodze stanął gwałciciel i morderca

Dariusz Reluga ma ogromny żal. Do policji, do prokuratury i w ogóle do państwa. Za to, że minęło już ponad 20 lat od zabójstwa córki, a sprawiedliwości nie stało się zadość. Mordercy nie udało się ustalić, tymczasem "po drodze" w tajemniczych okolicznościach zaginęły wszystkie prokuratorskie akta w tej sprawie. Daria Reluga miała 19 lat. Mieszkała w Gdańsku-Oliwie, na tyłach Akademii Wychowania Fizycznego, bardzo blisko Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego. Lubiła tam biegać.  Była uczennicą XII LO w Gdańsku na Żabiance. Latem 1995 r. zdała maturę. Była najlepszą maturzystką tego roku w mieście. Gdański oddział TVP zaprosił ją na wywiad. Świetnie zdała egzaminy na Akademię Medyczną.  4 sierpnia 1995 ok. godz. 7.00 rano wyszła z domu, aby pobiegać w lesie. Miała wrócić o 9.00. Mama zauważyła, że Darii nie ma, gdy wróciła z pracy ok. godz. 15.00. Policja początkowo nie chciała w ogóle przyjmować zawiadomienia o zaginięciu. Jak mówi tata Darii, pomogło uruchomienie znajomości.  Ciało Darii Relugi znaleziono następnego dnia, przykryte gałęziami i paprociami. 19-latka została zgwałcona i zamordowana. Na miejscu zabezpieczono m.in. kuchenny nóż wbity w drzewo, zakrwawioną chusteczkę (dowód, że Daria się broniła). W ciele młodej kobiety wykryto nasienie sprawcy. Materiał genetyczny został zabezpieczony, dziś jest m.in. w bazie Interpolu.  Ale policyjne i prokuratorskie dochodzenie nie przyniosło żadnego efektu. Śledztwo umorzono po roku z powodu niewykrycia sprawcy. Po wielu latach, gdy do sprawy wróciło gdańskie tzw. Archiwum X, okazało się, że wszystkie akta gdzieś przepadły. Policjantom z wydziału ds. zbrodni niewyjaśnionych nie brakuje determinacji, aby sprawcę ustalić, ale jest ich zaledwie dwóch i ich możliwości są ograniczone.  O sprawiedliwość od lat walczy tata Darii, Dariusz Reluga, który jest gościem najnowszego odcinka podcastu "Morderstwo (nie)doskonałe".

Grażena do dziś 25 lat i trzy miesiące minęło, a ona do tego lasu nie weszła. A tu Darii nie ma, a ten chodzi. Nie, to nieprawda, że czas jest rzadki. Morderstwo niedoskonałe. Opowiadamy o zbrodniach, które po latach wciąż budzą emocje. Zapraszam, Tomasz Ławnicki. Pan Dariusz do swojej córki, gdy była mała, mówił "żabcia". Gdy była już większa, zwracał się do niej po prostu po imieniu. Daria zaś do taty, gdy miała już naście lat, mówiła "per staruszku". To tak żartem z przymrużeni...