Mentionsy

Zamieniam się w słuch #109: Ewa Kaczmarek

„Ewa  i ja” to najnowsza produkcja Republiki Sztuki Tłusta Langusta  w Poznaniu w formie filmowego spektaklu. Z jego autorką Ewą Kaczmarek  rozmawiamy o milczeniu, które nie zawsze jest złotem, o pewnym genialnym  pomyśle z czasów wojny i o próbie polubienia kobiety dyktatora.

„Twoja samotność, potrzeba miłości  i jej brak przez całe życie szczerze mnie wzruszyły. Czy to zbrodnia tak  kochać? Czy mam prawo to oceniać?” – zwraca się Ewa Kaczmarek do Ewy  Braun, żony Hitlera w jednej z końcowych scen spektaklu „Ewa i ja”.

Co sprawiło, że Ewa Kaczmarek postanowiła lepiej poznać Ewę Braun?

Nie po raz pierwszy wojna pojawia się w spektaklach Teatru Usta Usta  Republika („Tymczasem Pa, Kochany Skarbunieczku”, „Zryw”, „Ewa i ja”).

Artyści nie raz musieli się też zagłębić  w historię Zamku Cesarskiego w Poznaniu („Glosolalia”, „Ambasada”,  „Kamienne sny”). Lokalne historie są dobrym materiałem na spektakl –  uważa Ewa Kaczmarek.

Posłuchaj całej audycji z fragmentami spektaklu!

Jak wiesz, bardzo cię lubię. W mojej historii dałam ci wymarzoną główną rolę i starałam się ciebie po ludzku zrozumieć. Twoja samotność, twoja potrzeba miłości i jej brak przez całe życie szczerze mnie wzruszyły. Czy to zbrodne tak kochać? Czy mam prawo to oceniać? To fragment spektaklu Ewa i ja. Jego autorka, Ewa Kaczmarek z teatru Usta, Usta Republika, opowiedziała mi o próbie zrozumienia, a nawet polubienia kobiety dyktatora i o pewnym genialnym pomyśle z czasów II wojny światow...