Mentionsy

56. O zrozumieniu drugiego człowieka - rozmowa z Wojciechem Gabryelczykiem

po więcej wartościowych treści zapraszam na: https://odlaikadostoika.pl/
---
Wyobraź sobie wilka. Silnego, czujnego, niezależnego. W kulturze to symbol samodzielności — „wilk samotnik”, który nie potrzebuje nikogo, idzie własną drogą, poluje, przetrwa. 

Problem w tym, że… w prawdziwej przyrodzie taki wilk nie ma szans. Wilki żyją w stadach. Wspólnie tropią, polują, wychowują młode. Tworzą więzi i mają swoje role. A wilk, który zostanie sam, prędzej czy później ginie — z głodu albo z wyczerpania.

I trochę tak samo jest z nami, ludźmi. Możemy próbować działać w pojedynkę — budować karierę, firmę, sens życia — ale prędzej czy później dochodzimy do momentu, w którym siła indywidualna nie wystarcza.

Potrzebujemy swojego stada. Ludzi, z którymi możemy współpracować, mówić wprost o trudnościach, cieszyć się sukcesami i uczyć na błędach. Bo to w relacjach kształtuje się nasza empatia, cierpliwość i mądrość. To dzięki innym widzimy siebie wyraźniej — jak w lustrze.

I właśnie o tym będzie dzisiejszy odcinek. O relacjach, o empatii poznawczej i o tym, jak rozumieć innych — nie po to, by ich zmieniać, ale by tworzyć lepsze stado.

Moim dzisiejszym gościem jest Wojciech Gabryelczyk – psycholog, biznes coach i współtwórca Instytutu Empatii Poznawczej (https://instytut-ep.pl/). Od lat pomaga liderom i zespołom odkrywać coś, co często ginie w świecie KPI-ów i targetów – że empatia nie stoi w sprzeczności z efektywnością. Wręcz przeciwnie… jest jej warunkiem.

Wojtek łączy doświadczenie menedżera, który zna realia pracy w dużych strukturach, z wiedzą psychologa, który rozumie ludzką naturę. Pracował z korporacjami, ale też z ludźmi, którzy po prostu chcieli lepiej dogadywać się z innymi – w pracy, w domu, w życiu.

W naszej rozmowie porozmawiamy o empatii poznawczej – o tym, jak rozumieć innych bez oceniania. Jak czytać emocje, intencje i zachowania, nie po to, by nimi sterować, ale po to, by budować prawdziwe porozumienie. I jak stoicka mądrość może nam w tym pomóc – bo stoik też przecież starał się rozumieć ludzi, zanim ich ocenił.